Uważano, że to inny gatunek... Zagadka „Człowieka Smoka” została rozwiązana

Pierwszy raz zidentyfikowany jako nowy gatunek w 2021 r., Homo longi był uważany za odrębny gatunek ludzki ze względu na niezwykły rozmiar czaszki, grube łuki brwiowe, szeroki nos i duże oczodoły. Jednak od dawna w świecie naukowym toczą się dyskusje, czy ta czaszka rzeczywiście należy do nowego gatunku, czy jest przykładem znanej grupy.

Według dwóch nowych badań naukowych czaszka z Harbin należy do Denisowian. Naukowcy byli w stanie wyekstrahować mitochondrialne DNA z kamieni dentystycznych w czaszce. To DNA wykazało, że Człowiek-Smok był spokrewniony z wczesnymi grupami Denisowian, które żyły na Syberii między 217 000 a 106 000 lat temu. Próbki białka pobrane z kości ucha wewnętrznego również potwierdziły ten wniosek.

W badaniach opublikowanych w czasopismach Science and Cell naukowcy twierdzą, że czaszka z Harbin jest pierwszym kompleksowym przykładem morfologicznie identycznego denisowianina. Odkrycie to znacznie zmniejsza dziesiątki lat niepewności co do fizycznego wyglądu denisowian.

Paleoantropolog Chris Stringer z Natural History Museum w Londynie, który nie był zaangażowany w badania, ale pracował wcześniej nad czaszką, również skomentował wyniki. „Harbin może być najbardziej kompletną skamieniałością denisowiańską, jaką kiedykolwiek znaleziono” — powiedział Stringer, dodając, że Homo longi byłoby odpowiednią nazwą gatunkową dla tej grupy.

Do tej pory Denisowianie byli znani głównie ze śladów DNA i kilku małych skamieniałości. To odróżniało ich od neandertalczyków, ponieważ znaleziono wiele kompletnych czaszek neandertalczyków. Jednak dzięki czaszce z Harbin i żuchwie znalezionej wcześniej u wybrzeży Tajwanu, również zidentyfikowanej jako Denisowianie, możliwe stały się teraz bardziej konkretne porównania między gatunkami.

W środkowym plejstocenie (około 789 000 do 126 000 lat temu) wiele gatunków ludzkich — Homo sapiens, neandertalczycy i denisowianie — współistniało i okazjonalnie wchodziło w interakcje genetyczne w Eurazji. Ten złożony okres został nazwany w społeczności naukowej „bałaganem pośrodku”.

Naukowcy twierdzą, że w większości skamieniałości DNA nie jest dobrze zachowane, dlatego metody takie jak analiza kształtu czaszki i białek będą nadal odgrywać kluczową rolę w uzupełnianiu brakujących ogniw ewolucji człowieka.